:gogosiek czy ja wiem? Znowu omdlenie, tym razem na schodach. Głowa rozwalona, połamana kość pachwinowo-łonowa. Ogólnie jestem jak niepełnosprawny, nawet na kibel musi mnie kumpel nosić.

:tomcat_tc to już lepiej zacznij pić. Nadal będziesz się przewracał, ale przynajmniej nic sobie nie będziesz lamał

:tomcat_tc , oj kefir, kefir, na gorący rosół już nie chcą się nabierać?

:tynf - pięknie to zobrazowałeś

Nie wiem czy nie popełniam błędu, pisząc wszędzie o tym wszystkim (równie dobrze mógłbym być zakłamanym ciulem i powiedzieć wszystkim, że, np. jadę za granicę na robotę), ale jakoś jest taka potrzeba, żeby to wyrzucić z siebie - taka forma autoterapii chyba A jak już pójdę na terapię oficjalną i dadzą mi zeszyt i długopis, to jak się rozpiszę, to chyba będzie tego kilka tomów i ci terapeuci ocipieją

Jak Wam coś siedzi na serduchu, to klepcie w klawiaturę, bo po kiego grzyba tłamsić złe emocje w sobie? To pomaga, serio Schować wstyd i "rzygać"!

:maroo9
Nie zastanawiaj się, pisz na bieżąco dziennik. Ja żałuję, że tak nie zrobiłem. Jeśli to pomoże choć jednej osobie to warto.

Terapeuci tam są z najlepszej stali kuci, nie załamiesz ich.

Lepiej się uzewnętrzniać niż udawać, że się nie ma problemu. Pozwala też zdystansować się od tego, co robiło się wcześniej, to potrzebne, nie tylko na gruncie uzależnienia. Być może stanie się to nieco drażniące dla otoczenia, ale przynajmniej widzi ono wolę zmiany, bo nawet gdy ktoś sobie poradzi z uzależnieniem to często jest odbierany "po staremu". Dlatego wyznanie winy to dobra i zdrowa rzecz.