Czasem, szukając ciekawostek czy dowcipów, trafiam na tekst niekoniecznie humorystyczny. Zwykle czytam pierwsze kilka zdań, czasem cały, jeśli okaże się interesujący. Ten w mojej skromnej ocenie okazał się być wartym przetłumaczenia i wrzucenia jako przerywnik w zwyczajowym cyklu dowcipasów. Miłej lektury!

- Czy umarłem? - spytał mężczyzna.
- Tia... kiwnął głową Demiurg, nie odrywając wzroku od imponującego grubością tomiszcza. - Umarłeś. Bezapelacyjnie.
Mężczyzna niepewnie przestąpił z nogi na nogę.
- I co teraz?
Demiurg rzucił mu szybkie spojrzenie i wrócił do lektury.
- Teraz pójdziesz tu - pokazał palcem na niewyróżniające się niczym drzwi - albo tu - jego palec pokazał drugie drzwi po przeciwnej stronie pomieszczenia.
- Co tam jest? - zainteresował się człowiek.
- Piekło - odpowiedział Demiurg. - Albo raj. Zależy od okoliczności.
Mężczyzna stanął niezdecydowany, wodząc wzrokiem od drzwi do drzwi.
- A ja - dokąd?
- A ty sam nie wiesz? - z lekka uniósł brew Demiurg.
- Cóż... - zawahał się mężczyzna. - No nie wiem, gdzie ja powinienem być, z moimi uczynkami.
- Hm! - Demiurg położył palec na stronie i w końcu spojrzał prosto na mężczyznę. - Mówisz, z uczynkami?
- Cóż... tak. A jak niby inaczej?
- No, no - Demiurg otworzył księgę bliżej początku i zaczął czytać. - W wieku dwunastu lat przeprowadziłeś staruszkę na drugą stronę ulicy. Czy nie tak było?
- Tak było.
- To był dobry uczynek czy zły?
- Oczywiście, że dobry!
- Zobaczmy... - Demiurg przekręcił stronę. - Pięć minut później kobietę na innej ulicy przejechał tramwaj. Gdybyś jej nie pomógł, staruszka żyłaby przez następne dziesięć lat. I co teraz?
Mężczyzna tylko zamrugał ze zdziwienia.
- O, albo to - Demiurg otworzył księgę w innym miejscu. - W wieku dwudziestu trzech lat wraz z grupką kumpli pobiłeś inną grupę ludzi.
- Ale to oni zaczęli!
- Tu jest inaczej napisane, zresztą bycie pod wpływem nie jest okolicznością łagodzącą. Złamałeś siedemnastolatkowi dwa palce i nos. To dobrze, czy źle?
Mężczyzna nie odpowiedział.
- Potem facet nie mógł już grać na skrzypcach, a pokładano w nim wielkie nadzieje. Zrujnowałeś mu karierę.
- Nieumyślnie - wymamrotał mężczyzna.
- Oczywiście - potaknął Demiurg. - Nawiasem mówiąc, chłopiec nienawidził skrzypiec od dzieciństwa. Po spotkaniu z tobą postanowił zająć się boksem, aby móc bronić bliskich i siebie i ostatecznie został mistrzem świata. To co, kontynuujemy?
Demiurg przewrócił kilka stron.
- Czy gwałt jest dobry czy zły?
- Ale ja ...
- To dziecko stało się wspaniałym lekarzem i uratowało setki istnień. Dobry czy zły?
- Cóż, prawdopodobnie ...
- Wśród tych uratowanych żyć był maniakalny morderca. Zły uczynek czy dobry?
- Ale w rzeczywistości ...
- Morderca niedługo potem zabił ciężarną kobietę, która miała zostać się matką wielkiego naukowca! W porządku? Czy to źle?
- Ale ...
- Ten wielki naukowiec, gdyby urodził się, miał wymyślić bombę, która mogłaby spalić połowę kontynentu. Czy to źle? Czy to jest dobre?
- Ale nie mogłem wiedzieć o tym wszystkim! - krzyknął mężczyzna.
- Oczywiście- zgodził się Demiurg. - Lub, na przykład, na stronie 246, nadepnąłeś na motyla!
- A z tego co wyniknęło?
Demiurg w milczeniu rozłożył książkę mężczyźnie i wskazał palcem. Mężczyzna przeczytał, a włosy zjeżyły mu się na głowie.
- Orzeszku włoski niesolony... - wyszeptał.
- Ale gdybyś go nie zmiażdżył, to by się stało to: - Demiurg wskazał palcem na inny akapit. Mężczyzna spojrzał i połknął konwulsyjnie ślinę.
- Więc ... Uratowałem świat?
- Tak, cztery razy - potwierdził Demiurg. - Zgnieciony motyl, popchnięcie starszego człowieka, zdrada przyjaciela i kradzież torebki. Za każdym razemy świat był na krawędzi katastrofy, ale wyszedł z tego dzięki twoim uczynkom.
- Ach... - mężczyzna zawahał się na chwilę. - Ale czy zdarzyło się kiedyś, że doprowadziłem świat na skraj katastrofy?
- Dwa razy. Karmiąc bezdomnego kociaka i ratując tonącego człowieka.
Kolana mężczyzny się ugięły, a on usiadł na podłodze.
- Nie rozumiem - łkał dalej. Wszystko, co zrobiłem w moim życiu ... z czego jestem dumny i za co jest mi wstyd... wszystko do góry nogami i na lewą stronę, nic nie jest tak, jak mi się wydawało!
- Dlatego byłoby bardzo źle cię sądzić według twoich uczynków - paternalistycznym tonem powiedział Demiurg.- A co do intencji...tutaj jesteś swoim własnym sędzią.

Zatrzasnął książkę i włożył ją do szafy, między inne, podobne tomiszcza.
- Ogólnie, kiedy zdecydujesz, gdzie powinieneś trafić, idź do wybranych drzwi. A teraz wybacz, mam roboty po kokardę.
Mężczyzna uniósł zapłakaną twarz.
- Ale nie wiem, które prowadzą do piekła, a które do raju.
- A to już zależy od tego, co wybierzesz - odpowiedział Demiurg.

piękne.

Orzeszku włoski niesolony... ktoś oplótł w słowa to, co od lat tłucze mi się po mózgownicy...
:Peppone, moja nieskończona wdzięczność

:oiko - to akurat mój mały wynalazek w ramach luźnego tłumaczenia;

Jezusie Cytrusie, ale to jest dobre...

Z drugiej strony... wielu zbrodniarzy miało "dobre" intencje; czy to oznacza, że nie powinniśmy ich potępiać, bo ich czyn mógł doprowadzić do większego dobra?

Moja mama zwykła była mówić, że dobrymi intencjami to piekło jest wybrukowane

Myślę, że sensem tekstu jest raczej to, że ważny jest nasz wybór, zgodnie z sumieniem, bez zagłębienia się w pociotkowe konsekwencje, a ogólnie to ważny jest ten wybór ostatni którego dokonaliśmy o właśnie teraz

:Peppone, tłumaczenie przednie, wynalazek prześwietny, ale i bez niego składałabym hołdy

Do Adminów należy jedyny słuszny wybór, czy pójdzie na główną

I ja tak to zrozumiałem Raczej zastanawia mnie, czy teoria chaosu nie daje pola do popisu psychopatom

A taki tekst na głównej byłby zdecydowanie miłą odmianą od ostatnich dosyć... kontrowersyjnych, że pozwolę sobie nie użyć mocniejszego słowa, które się tam pojawiały

:oiko Ma szanse wejść w kanon.

:damski666 stary dowcip mówi, ze Stalin po śmierci trafił do nieba. Drzwiami dla dostawców.

A wracając do głównego wpisu - znając juz jego szczęście z tej księgi można przewidywać, że facet wybierając drzwi do piekła znowu trafi wbrew intencjom do nieba

Z deczka płytkie...

zialena82 mam cichą nadzieję, że Peppone zaraz napisze, że to z książki Coelho i wszystkim będzie głupio

zialena82 no co Ty! Za długie przecież...

Rozkminki o intencjach są stare jak świat, ale jednak styl lepszy niż u Coelho
Okejka za orzeszek

W tym kryje się jakaś wielka tajemnica. Nikt nigdy nie będzie wiedział jaki był numer tramwaju który przejechał staruszkę.

Tia, smerf Ważniak się objawił

"Mylisz blask gwiazd na rozchełstanym wiosną niebie z kagańcem oświaty".

Fajne Przypomina mi trochę opowiadania Stanisława Broszkiewicza.