Ostatnio spotkałem swojego kolegę ze szkoły podstawowej, taki tam randomek, trochę mi poopowiadał wiejskie historie u kogo, co i jak (z klasy ofc). O niektórych ludziach niemal zapomniałem, innych kojarzę nieco lepiej, bo mamy jakichś wspólnych znajomych. Co ciekawe wielu ludzi, o których wcześniej myślałem, że są skazani na pożarcie przez życie, jakoś sobie radzi, inni wręcz odwrotnie. Dlatego mam taką propozycję - możecie wymienić jedną osobę z klasy, która Was najbardziej rozczarowała i jedną, która najbardziej pozytywnie zaskoczyła.

Pozytywne zaskoczenie - Adam, gość siedzi w pace, ale pozytywem jest to, że trafił tam dopiero w wieku 25 lat, a nie 18 (sprawdziłem z ciekawości na facebooku czy wyszedł i co robi dalej, ale nic nie widać, wiem tylko, że ukończył jakąś wyższą szkołę tupania )

Negatywne - Daniel, trochę mózgowiec, świetny z matematyki, jeszcze w liceum wygrywał olimpiady matematyczne, ale żadnych studiów nie skończył, bo brak kasy i dwie lewe ręce, porwały go teorie spiskowe i napierdala w najbardziej podrzędnej robocie w fabryce w mojej mieścinie (jeszcze kilka lat temu proponował mi zarabianie w Internecie klikając w reklamy). Szkoda chłopa strasznie, dziwnych miał starych...

Ja to ledwie kojarzę co się z ludźmi z LO dzieje, a ty o podstawówkę pytasz
Z LO to wiem, że jedna dziewucha rozsiewa posty o zaginionych ludziach po FB, a dobry kumpel został profesjonalnym fotografem - co w sumie sobie zakładał już od początku szkoły.

, nie musi być podstawówka, ja też ledwo, ledwo

Może ci ludzie też tu zaglądają i jeszcze się odnajdą w tych historiach? I potem zaczną się odzywać, znajdą mnie na fb, coś do mnie napiszą, trzeba będzie odpisać, nawiążemy kontakt... Lepiej nie ryzykować.

Jedna koleżanka zarabia na 500+ (dostaje za czwórkę)

A pozytywnie to największy błazen w klasie ogarnął się, kończy teraz AWF i dobrze sobie radzi w zawodzie

Mój zajebisty przyjaciel z LO wyskoczył z ostatniego piętra wieżowca. Nie miał problemów, miał mieszkanie, dobrą pracę i fajną laskę. Chciał se polatać i tyle.

:nevya o to pytałeś?

Moi porozchodzili się po świecie. Tyle ich widziałem.

:skijlen , to zależy czy mocno Cię rozczarował, czy pozytywnie zaSkoczył.

:nevya z tego co wiem, to Stoch lepiej z progu wychodzi. Więc chyba jednak rozczarowanie - trzydziestoletni debil. Ale ja tak mówię 'na sucho' bo nie wiem. Nikt już się nie dowie.

Nie mam żadnego kontaktu z ludźmi ze szkół

:tomcat_tc też staram się trzymać tej zasady

Jeden koleś bardzo dobrze się zapowiadał, całkiem sympatyczny, dusza towarzystwa. Ale pewnego dnia kupił sobie multiplę i wszyscy się od niego odwrócili. Podobno teraz sprzedaje telefony w jakiejś dziurze i robi za atencyjną dziwkę na jakimś internetowym forum

Drugi z kolei to taki klasowy błazen, no może bardziej by pasowało określenie bęcwał. W sumie niezbyt lotny i dość ciężki miał dowcip ale poza tym spoko ziomek. Tylko miał zawsze problem z dziewczynami. Potem się dopiero okazało dlaczego, jak zrobił coming out. Od tego momentu nie miał żadnych hamulców - miał w dupie dosłownie wszystko..
Ale pewnego dnia poznał przemiłego chłopca opiekującego się drzewami i od tej pory się ustatkował. Tak że, żołądkową gorzką, za jego zdrowie

:kocia_mama , szybciutko, u mnie jedna już w gimnazjum miała dwójkę, ale po niej akurat niczego się nie spodziewałem, więc w sumie nie nazwałbym tego rozczarowaniem.

miss_cappuccino, zawsze można nieco przeinaczyć życiorys, też tak zrobiłem

Tak szczerze, to nikt ani pozytywnie, ani negatywnie nie zaskoczył mnie z uwagi na to, że nie interesuje mnie czyjeś życie. Niech robią sobie, co chcą i nie mam zamiaru dopytywać się ani szperać co tam u nich się dzieje, tym bardziej że nie mam z nikim z mojego rocznika i ze szkoły kontaktu.
Miałam dwie serdeczne koleżanki, ale powychodziły za mąż, powyjeżdżały za granicę i tak naturalnym sposobem koleżeństwo zakończyło się.
Ja też wyjechałam z moich rodzinnych stron na Górny Śląsk i tu nawiązałam inne znajomości.

:skijlen w sumie to żadna zasada- z racji, że nie znam za bardzo przywiązania do ludzi po prostu mam ich w dupie

:nevya najstarsze ma chyba osiem, to było z gimbazy. Ale w samym gimnazjum u mnie w równoległej klasie była laska w ciąży. W drugiej klasie

Był też taki chłopak, bardzo nieśmiały, który interesował się biologią i fotografią.
W czasie gdy inni koledzy kupowali "Twój weekend" on realizował swoją pasję, podglądając przy pracy swojego sąsiada: grabarza gdy ten ubierał nieboszczki do ich ostatniej podróży i dokumentując to na kliszy. Niedługo potem rodzice przywieźli mu z zachodu kamerę i wtedy przerzucił się na filmowanie, całkowicie nim to zawładnęło, zaczął łączyć te swoje pasje: najpierw wyrywał nóżki pająkom, a potem nagrywał jak je przykleja na "superglue" udając że je ratuje i przywraca im zdolność chodzenie. Słyszałem też że miął praktyki u tego grabarza, ale nie wiem jak sobie radził, bo generalnie Bogdan to bardzo skryty chłopak.

Mieliśmy też koleżankę której nikt nie lubił. Wiadomo, rudych nikt nie lubi, a w dodatku prymuska. Szczególnie na polskim podlizywała się nauczycielowi i wytykała błędy innym kolegom i koleżankom. Miała chyba nadzieję na karierę filmową, ale niewiele z tego wyszło poza kilkoma produkcjami, których nie puszczają przed 22.00, gdzie wcielała się w zaborczą dominę. Teraz chyba jest z jakimś obszczymurkiem z Grudziądza i zdaje się znowu próbuje wypłynąć na fali lokalnej popularności.

Mam taką koleżankę - właściwie "od zawsze" [wiem, że tu nie zagląda to mogę napisać]. Ktoś do kogo wg mnie idealnie pasowało określenie "ostra laska". Atrakcyjna, wysoka, fajna figura, a jednocześnie bardzo inteligentna. Rozrywkowa, imprezowała intensywnie. Spotykała się z różnymi facetami, którzy zawsze byli zajebiście przystojni i totalnie durni. Aż w którymś momencie poznała faceta, który jest totalnym zaprzeczeniem jej poprzednich miłości. Brzydki, jej wzrostu, ale jednocześnie naprawdę baardzo bardzo fajny i inteligentny. Zakochała się i są razem od ponad 10 lat. Mają dzieciaka i prowadzą normalne, spokojne życie. Ile razy się z nimi widzimy zawsze mam w głowie piosenkę Atrakcyjnego Kazimierza, a konkretnie to ostatnią zwrotkę:

"Gdy ją teraz spotykam
Do kolan opada szczęka
Bo pani domu przykładna
Dzieci nosząca na rękach
Najlepsza żona pod słońcem
Zatkało mnie z wrażenia
I pomyślałem od razu:
"Kurwa, jak ten świat się zmienia""

https://www.youtube.com/watch?v=CxDiMKAruws

p.s. a Wy się zmieniliście? Jakby Was podsumowali?

Z ludzi z mojej klasy najbardziej rozczarowałam się sobą. Za to jestem bardzo pozytywnie zaskoczona jak dobrze to znoszę

Najlepszy kolega z podstawówki, przez którą LEDWO przeszedł, skończył szkołę średnią, potem studia na renomowanej uczelni technicznej, a teraz ma dobrą, lekką pracę i trzepie hajs, aż furczy. Z dziewczynami też jakoś mu nie szło, bo był koszmarnie nieśmiały, a teraz ma żonę, syna i korzysta z życia. Mega pozytywne zaskoczenie.
Negatywnie zaskoczył mnie kolega, który w liceum górował nade mną sprawnością, szybkością i umiejętnościami w grach zespołowych, a teraz stał się spasionym grubasem, który wrzuca swoje fotki na fejsa.

:gogosiek najs!

Popieram :tomcata. Po to się szkołę KOŃCZY, żeby no... Nie wiem, co u kogo i mnie to nie interesuje. A bliskie przyjaźnie? Gdyby były naprawdę bliskie, to by się nie skończyły.

Z ludźmi z podstawówki kontaktów nie utrzymuję. Ostatni kontakt urwał się w momencie, kiedy koleżanka z podstawówki po kilku dobrych latach ciszy napisała do mnie nie po to, żeby się spotkać i powspominać, a żeby przyspieszyć jej jedną sprawę
Z ludźmi z gimnazjum - patrz wyżej.
Z ludźmi z liceum mam kontakt z kilkoma osobami, odwiedzamy się od czasu do czasu. Wystarczy. Czasem mi ktoś, gdzieś tam mignie.
Z ludźmi ze studiów - z kilkoma osobami pracuję w jednej klinice. Z kilkoma czasem się spotkam w przelocie, na ulicy, na korytarzu szpitala.
Podsumowując - życie innych ludków, z którymi miałam przyjemność (lub nieprzyjemność) uczyć się w jednej klasie niespecjalnie mnie obchodzi. Mam swoje własne życie. A ci ludzie, którzy mają u mnie jakieś miejsce w głowie i w sercu, to w 99% ludzie poznani poza budynkiem szkoły i uczelni

:nevya plotkowanie jest niemęskie

, pytanie czy jest to plotkowanie. Ja losem znajomych ze szkoły za bardzo się nie przejmuję, bo wiele osób zapomniałem, to już trochę inny świat. Natomiast spotkanie z kimś z tamtych czasów zawsze budzi we mnie odrobinę ciekawości, choćby dlatego, że z tymi ludźmi spędzało się czas i można dostrzec jak życie bywa przewrotne, że ludzie jednak się zmieniają.

Nie widzę w tym niczego niezdrowego. Ale jeżeli jakakolwiek ciekawość znajomymi, dalszymi i bliższymi, jest niemęska to trudno, muszę się z tym jakoś pogodzić

Ciekawość a opowiadanie o ludziach obcym na forum. Normalnie neoprzekupa.

, też to robisz, więc w czym rzecz? Gdy pisałaś o jakimś swoim znajomym to też byłaś neoprzekupą? Wydaje mi się, że forum jest od rozmawiania o różnych rzeczach, jednocześnie jest dość anonimowe, a plotkowanie odznacza się nieco innym charakterem i ma na celu inne funkcje.