W dzisiejszym odcinku m.in. jeszcze trochę o zakopiańskim misiu; klasyka szkoleń firmowych; co dostajemy w gratisie płacąc w Biedrze oraz madeczka niezadowolona ze strażaków.
Każdy z nas ma jakieś sekrety. I czasami musimy się nimi anonimowo podzielić w sieci, choć wiemy, że tego robić nie powinniśmy.
Był 2 listopada 1975 roku, ciepła niedziela nad Morzem Tyrreńskim. Malowniczy, uspokajający widok plaży w rzymskiej Ostii zupełnie nie współgrał z tragedią, która zdarzyła się tam zaledwie kilkadziesiąt minut wcześniej. Trzeba było mocno wysilić wzrok, żeby na rozgrzanym słońcem piasku móc dojrzeć smagane wiatrem, pozbawione życia ciało 53-letniego mężczyzny, według naocznych świadków bardziej przypominające stertę śmieci niż ludzką sylwetkę. W okaleczonych, częściowo spalonych, zwłokach trudno było rozpoznać Pier Paolo Pasoliniego, jednego z najwybitniejszych włoskich reżyserów: denat miał zmasakrowaną twarz, kości połamane metalową pałką, obcięte palce i zmiażdżone genitalia. Kilkukrotnie ktoś przejechał też po nim jego własnym autem. Dosłownie za kilkanaście dni do kin miało wejść „Salò, czyli 120 dni Sodomy” – jak się okazało, ostatni film kontrowersyjnego filmowca.
Komu do tego stopnia mógł przeszkadzać Pasolini i co zrobił ten uznany artysta, że spotkał go aż tak opłakany los? Mimo blisko 50 lat od morderstwa nadal nie wiadomo, kto tak naprawdę zabił reżysera „Teorematu”, „Dekameronu” i „Kwiatu tysiąca i jednej nocy”. Na 9 lat więzienia skazany został siedemnastoletni Giuseppe Pelosi, którego policja zatrzymała podczas jazdy samochodem filmowca już kilka godzin po odnalezieniu skatowanego ciała. Otwarcie homoseksualny Pasolini rzekomo zbyt nachalnie i agresywnie dążył do zbliżenia z nastolatkiem pracującym jako męska prostytutka, co w konsekwencji doprowadziło do fizycznej konfrontacji zakończonej w najbardziej tragiczny sposób. Chłopak pierwotnie przyznał się do przestępstwa (miały mu w nim pomagać „inne nieznane osoby”, ale później sąd wycofał się z tego stwierdzenia), jednak po blisko trzech dekadach Pelosi zaprzeczył własnym zeznaniom deklarując, że wziął na siebie winę ze strachu o własną rodzinę, której grozić mieli prawdziwi zabójcy – trzej mężczyźni mówiący z południowym akcentem. Raczej trudno uwierzyć, że dość wątły młody chłopak własnoręcznie mógł dokonać aż takiej masakry, nawet na niezbyt budzącym respekt posturą Pasolinim...
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą