Wzajemne oddziaływanie dwóch ciał: Badanie długookresowe

Badanie nad oddziaływaniem na siebie dwóch ciał w długim odstępie czasu, w różnych miejscach i w obecności innych ciał. Wyniki badania oraz dodatkowych testów z nim związanych znajdują się w podsumowaniu. Na końcu ocenie poddano perspektywę długoterminową.

1. Wprowadzenie

Mechanizmy wzajemnego oddziaływania dwóch ciał, jak powszechnie wiadomo, są skomplikowane. Celem niniejszego badania jest określenie relacji dwóch wzajemnie oddziałujących na siebie ciał w długim okresie czasu. Wyniki przedstawiono w rozdziale drugim. W rozdziale trzecim ocenie została poddana perspektywa długoterminowa.

2. Analiza rezultatów

Powstanie więzi

Badanie rozpoczęło się 23 marca 2005 roku, gdy obiekt badania - ubrany w czerwoną kurtkę i szarą czapkę z motywem misia Paddingtona - pojawił się nieoczekiwanie w budynku Eastern Avenue i równie nieoczekiwanie został zaprezentowany przez jednostkę pozostającą w relacjach z obiektem. Warunki, w których odbyło się spotkanie były optymalne, ponieważ dzień spotkania należał do najbardziej deszczowych w roku, a - jak się później okazało - oba przedmioty badania wykazywały zainteresowanie tematyką hydrometeorów. Spotkanie mogło skończyć się jak wiele innych jemu podobnych, lecz wysoki poziom kompatybilności z równie wysokim stopniem interakcji wywołał rezonans, który w rezultacie doprowadził do powstania więzi.

Niezależność mieszkaniowa oraz wpływ ciał zewnętrznych

W drugim etapie pojawiło się 3-5 jednostek obcych oraz ich współjednostki. Stan ten utrzymywał się później przez większość czasu; oddziaływanie między wszystkimi jednostkami utrzymywało się na mniej więcej stałym poziomie w obrębie stałego obszaru. Jednostki główne stały się częścią grupy złożonej z 12 jednostek niezależnych, jak i przebywających w otoczeniu swoich współjednostek. Długotrwałym oddziaływaniom towarzyszyły oddziaływania przelotne. W trakcie tego etapu testom poddano siły oddziałujące w poszczególnych lokalizacjach - miejscowych, międzystanowych i międzynarodowych - ze szczególnym uwzględnieniem dwóch lokalizacji potencjalnie długoterminowych.
Przyjrzano się również efektom stresu i napięcia powstającego przez wzajemne oddziaływanie dwóch jednostek głównych. Obserwacje prowadzono codziennie; okazjonalnie testowano modyfikacje takie jak dwutygodniowa rozłąka oraz zaskoczenie (Projekt Walenty). Do drugiej części tego etapu wprowadzono dodatkowe elementy w celu zbadania ich wpływu na relacje między jednostkami. Te elementy to: wspólny trening sztuk walki oraz systematyczne, cotygodniowe oddziaływania z innymi jednostkami, wspomagane domowym jedzeniem.
W trzecim etapie badania jednostki główne zostały umieszczone we wspólnej stałej lokalizacji z zachowaniem procedur obowiązujących w poprzednich etapach. Etap trzeci jest w trakcie realizacji.

3. Wnioski

Wyniki z prowadzonych obserwacji obrazuje Wykres 1. Widać na nim jak poziom szczęścia rośnie proporcjonalnie do zaufania. Biorąc pod uwagę powyższe, autor proponuje Christie nieograniczoną w czasie kontynuację badania. Obiekt badania uprasza się o zaznaczenie swojej odpowiedzi poniżej.

Podziękowanie

Autor pragnie podziękować obu rodzinom, bez których badanie nie byłoby możliwe do przeprowadzenia. Specjalne podziękowania składa autor Uniwersytetowi Sydney za umożliwienie rozpoczęcia badań.